Het verhaal van Stefan

silvia do 12 jun 2008 - 16:43

Stefan is een hele drukke jongen van 3 jaar.
Vermoedelijk heeft hij ADHD, Lichte vorm van PDD-nos en het syndroom van Asperge.

Als baby vonden we hem al druk, wilde niet slapen en was erg onrustig. Als dreumes werd het erger en toen we daarover bij het cb onze zorgen over uitspraken werd dat weg gewuifd met alle ouders met een wat drukker kind denkt meteen dat er iets is.

Sinds anderhalf jaar geleden is alles veel heftiger geworden, waardoor we ons toch wel zorgen zijn gaan maken.
Hij wordt nu onderzocht door een speciaal team gericht op kinderen van 0-5 jaar. Door meerkanten Elburg. Hopelijk hebben we snel een uitslag en kunnen we heb gericht helpen en begeleiding. Misschien kan hij medicatie krijgen waardoor hij wat rustiger worde en minder gefrustreerd is.
Hij krijt deze zomer Julie/augustus een plekje op het kinderdagverblijf. Hopelijk doet dat hem goed.

Stefan is heel druk en agressief. Hij rent vliegt en stuitert door het hele huis heen.
Hij heeft veel driftbuien die zich uiten in schoppen slaan stampen gillen gieren krijsen, met spullen gooien en zichzelf pijn doen.
Die driftbuien krijgt hij vaak met een reden, er lukt iets niet of het gaat niet zoals hij verwacht had. Maar soms ook zomaar uit het niets. Dan hebben wij geen idee waarom hij zo vreselijk boos is.

Op het kdv gaat het ook helemaal niet meer goed.
Alles is daar veel heftiger, doordat er daar meer prikkels voor hem zijn.
De situatie is voor de leidsters niet meer te handhaven, ze kunnen het niet meer aan.
Op het KDV hebben ze het hele dagritme aan hem aangepast.
Zo lazen ze in het verleden 5 boekjes op een dag nu nog maar 1 en soms 2.
De kinderen moeten dan natuurlijk zitten en luisteren. Dat kan Stefan niet .
Als ze dan gaan voorlezen, gaat Stefan grommen, of gillen. Hij pakt zijn tafel en wiebelt die heen en weer. Of wiebelt zelf heen en weer. Hij verstoord gewoon het voorlezen.
Met liedjes zingen is het zelfde verhaal. Dat vind hij vreselijk. Te veel lawaai te veel prikkels.
Hij reageert dan het zelfde als bij het voorlezen. Of hij gaat er heel hard doorheen zingen.
Wipt heen en weer op zijn stoel en heeft de hele bank nodig om te bewegen.
Ook het zingen hebben ze dus verminderd.

De radio staat ook nooit meer aan, Daar wordt hij ook weer heel druk van.
Als de radio aan staat dan gaat hij heel hard rennen en druk doen en zodra de radio uitgaat wordt Stefan rustiger. Dit hebben ze op het KDV een paar keer zo getest en hij bleek telkens het zelfde te reageren.
Ook thuis hebben we de radio of de tv bijna niet meer aan. De radio haast nooit en de tv alleen als er iets leuks voor Stefan op is en als hij er dan ook echt naar kijkt. Als hij gaat spelen gaat de tv uit. Als we dat niet doen merken we dat meteen met druk gedrag.
Zelfs met kerst hebben ze de kerstboom uitgelaten op het kdv.

Tijdens het spelen is hij vaak heel druk. Hij rent met de poppenwagen door de groep en alles wat voor zijn voeten loopt, rent hij omver. Als je hem daar op aanspreekt reageert hij nauwelijks of hij kijkt je aan met een lege blik, zo van waar heb je het over ik heb niets gedaan..

Hij kent geen stop. Wanneer hij zo druk is kun je niet tot hem doordringen.
DE enige manier om hem rustig te kunnen laten zitten of liggen is met zijn speen.
Daarin vind hij zijn rust en hij gebruikt zijn speen ook om zijn frustratie kwijt te raken met als gevolg dat hij iedere week een nieuwe speen nodig heeft omdat hij die kompleet doormidden heeft gebeten. (een harde gehele sliconenspeen van 18+)

Hij is erg agressief naar de kinderen toe, dit is soms opzettelijk en soms niet.
Hij slaat, schopt, knijpt, duwt, duwt met speelgoed heel hard op het hoofd, rent ze omver, gaat boven op de babys staan en zitten en als ze huilen doet hij er alles aan om ze stil te krijgen, hand op de mond of het poppen dekentje over het gezicht.
En soms gebeurt het wel eens dat hij kinderen naar de keel grijpt.
Vreselijk..
Soms doet hij dit echt met opzet maar soms ook niet, dan zegt hij “ik wil dat helemaal niet doen.” Of als je hem er dan op aanspreekt, lijkt hij zich van geen kwaad bewust.
Hij maakt veel ritmische bewegingen met armen en benen, wipt ritmisch op een stoel en wiegt met zijn lichaam.
Laatst toen ik stefan ging halen van het KDV waren er 3 andere ouders die hun kind kwamen halen. Stefan was daardoor super druk en heeft in 5 minuten tijd 3 keer het zelfde kind omver gerent. Die moeder werd heel boos, op mij. Ik begreep wel dat ze boos was, maar ik voelde me machteloos. Hij kon er niets aan doen. Ik heb hem streng toegesproken, maar hij keek me aan met een lege blik, zo van, waar heb je het over ik heb toch niets gedaan?..

Tijdens het eten op het KDV kan hij ook niet stil zitten. Hij moet dan 20 minuten op zijn plekje blijven zitten. Hij houd het nog geen 10 minuten vol.
Daarna verstoord hij de boel weer. Tegenwoordig mag hij onder het eten allemaal klusjes doen, iets van de grond pakken wat toevallig op de grond is gevallen of een doekje of beker uit de keuken halen. En als hij klaar is mag hij van tafel.
Thuis doen we het ook zo en het werk een stuk beter, ook al is het totaal tegen mijn principes om een kind van tafel e laten gaan als hij klaar is en de rest nog niet.

Hij kan er ook niet tegen als iets anders is dan anders. Hij heeft echt behoefte aan een vast dagpatroon.
Als iets toch anders gaat dan dat hem is verteld of dan hij had verwacht dan heeft dat een vreselijke driftbui tot gevolg.
Zo was waren er laatst een keer bij het buitenspelen geen fietsjes, wat normaal altijd wel zo is. Hij ging totaal door het lint, schoppen, slaan, gieren gillen krijsen, op de grond liggen en stampen en uiteindelijk ging hij op de grond zitten en liet zich keihard met zijn hoofd op de stenen vallen. Hij liet geen pijn zien helemaal niets en zei “zo nu is het klaar”
Er mocht geen washand op geen kus helemaal niets.
Daar zijn we zo erg van geschrokken.

Hij rent ook regelmatig over het speelplein onder het speeltoestel door, waar hij net niet meer onderdoor past, en dus vreselijk zijn hoofd stoot en geeft geen kik. En dan rent hij vrolijk verder om vervolgens nog een aantal keren onder dat zelfde toestel door te rennen en natuurlijk weer zijn hoofd te stoten. En weer geen kik geeft terwijl hij toch echt heel hard zijn hoofd stoot. Op andere momenten stoot hij zijn teen bijvoorbeeld en dan is het alsof de wereld vergaat.

Hij kan ook niet tegen lawaai.
Als hij op het KDV zijn bedje uitkomt, houd hij zijn handen voor zijn oren. De andere kinderen zijn dan druk aan het spelen en hij vind dat te veel lawaai en dan zegt hij dat ook.
Ook als we visite hebben op een verjaardag bijvoorbeeld, dan kan hij daar niet tegen.
Iedereen praat dan hard en door elkaar en dan wordt Stefan helemaal gek. Hij denkt dan dat er ruzie is, gaat huilen of krijgt een driftbui.

Hij is ook bang voor veel dingen.
Hij is bang voor o.a. de wolken, de maan, als er een auto met veel lawaai voor de deur langs rijdt, voor vliegende beesten in huis en buiten, voor de sirene die elke 1^ste maandag van de maand afgaat ook als deze niet afgaat.
Er zijn tijden geweest dat hij iedere nacht bij ons in bed sliep. Het liefst op mama’s buik.
Gelukkig gaat dat nu beter sinds Bas er is.

Bas moet het ook altijd ontgelden.
We kunnen bas geen seconden met Stefan alleen laten.
Hij slaat schopt en knijpt hem, duwt met heel hard speelgoed op zijn hoofd soms tot bloedens toe. Hij stuitert als een stuiterbal om hem heen en over hem heen
Hij gaat boven op hem staan of zitten.
Gisteren gooide hij de deur dicht terwijl bas daar net met zijn vingers zat, en dat wist Stefan.
Bas zijn vingers waren helemaal dik. Gelukkig niet gebroken.
Ik zat er naast maar kon de deur niet meer tegen houden.
Ik ben nog nooit zo kwaad geweest.
Ik hoor al mensen denken ”waarom let je dan niet op”. Nou we letten op maar Stefan doet dat soort dingen als we net even niet kijken, even iets pakken of even met elkaar praten.

Zijn cognitieve ontwikkeling is wonderbaarlijk goed.
Hij praat en denkt als een 5 jarige en hij is 3. (dit zeggen ze op het KDV en het CB)
Hij onthoud alles.
Als anderhalf jarig kind zei hij woorden al koekenpan vaseline keukenkastje keukentafel koelkast klakkeloos na.
Hij heeft het over huizen kopen en weet sommige auto bij merk te noemen.
Naast het KDV staan huizen en hij vertelde een leidster dat hij dat huis wilde kopen omdat hij dat zo’n mooi huis vond.

Hij speelt het liefst met auto’s. Hij speelt ook wel met lego en duplo, maar van de lego worden rally auto’s gemaakt en van de duplo een garage en zo komen de auto’s er ook weer bij.
Buiten spelen vind hij ook erg leuk, op de tractor en de fiets en in de zandbak. In de zand bak liggen geen schepjes en emmertjes meer, maar auto’s en tractoren. En graafmachines.
Andere dingen doet hij wel maar nooit uit zichzelf. Zelf zijn kleurpotloden pakken doet hij sporadisch.

Als we in de bus zitten gaat hij naast wild vreemde mensen zitten en begint hele gesprekken over auto’s uitlaten spoilers en luchtinlaten. Ik sta dan met de kinderwagen in het midden van de bus. Als we de bus uitgaan zegt hij dat, dat zijn vriend is.

Ik heb eens aan mijn moeder gevraagd of ze een weekend op hem wilde passen Omdat Jeroen en ik even wilden bijtanken en eens tijd voor elkaar wilden hebben. (ook zij zei dat het allemaal wel meevalt, tot het lezen van de verslagen) Maar dat oppassen wilde ze niet, in het weekend willen ze rust.

Gelukkig hebben we veel steun van het kinderdagverblijf.
Zei begrijpen hoe machteloos en wanhopig wij ons vaak voelen.
Stefan Is er 3 dagen in de week, dus ze weten hoe hij is. En ze helpen ons aan alle kanten.

Helaas is er ook veel onbegrip van mensen die Stefan en ons nauwelijks kennen of al ruim anderhalf jaar niet gezien hebben of van mensen die Stefan maar 1 keer hebben gezien.
Mensen trekken hun conclusie en bevooroordelen meteen.

Zo krijgen we opmerkingen van “volgens mij is hij een gewone gezonder peuter” van iemand die hem 1 x een paar uur heeft gezien.
Of “nou dat zie ik er niet aan af” Tot ik de verslagen van de observaties en conclusies van integrale vroeg hulp liet lezen, toen was het toch allemaal wel heftig.
Of ”Dat komt omdat je hem naar het kinderdagverblijf brengt”
Al dit soort opmerkingen doen pijn heel veel pijn, het maakt mij onzeker.
Ik heb het gevoel me constant te moeten verdedigen, voel me klein en machteloos.
Ik voel me een slechte moeder en voel me schuldig.
Het voelt als falen.
Wat heb ik fout gedaan in de zwangerschap en had ik nu maar niet de medicijnen geslikt die ik voorgeschreven kreeg.

dit was in het kort het verhaal van Stefan.

Lenny vr 13 jun 2008 - 20:07

Poe meid, wat heftig! Ik kan me wel voorstellen dat jullie op een gegeven moment toe zijn aan even een weekend of een dagje rust.

Een goeie stap om hulp te zoeken, heel belangrijk! Liever eens een onderzoek voor niets, dan er veel te laat achter komen dat er iets mis is. Nou zullen bij jullie de onderzoeken echt niet voor niets zijn, er zal zeker ergens een verklaring zijn voor zijn drukke gedrag.

Het eerste waar ik aan moest denken toen je schreef dat hij praat als een 5-jarige is of hij niet hoogbegaafd is. Dat kun je natuurlijk niet zomaar zeggen als het niet gebaseerd is op onderzoek en ik heb natuurlijk alleen maar jouw verslag gelezen, maar je hoort wel vaak dat hoogbegaafde kinderen soms zeer onhandelbaar zijn, gewoon omdat ze alle indrukken die ze krijgen niet kunnen verwerken of omdat ze zich vervelen. Ik wil nogmaals benadrukken dat dit niet zo hoeft te zijn, maar het is een mogelijkheid. Ik neem aan dat ze dit ook zullen onderzoeken in het team waar je nu mee bezig bent.

Veel sterkte in ieder geval en hou ons op de hoogte! Wij zijn er voor je als uitlaatklep!

Liefs, Lenny

silvia za 14 jun 2008 - 21:25

ja dat klopt, zijn iteligentie wordt ook ondrzocht.
Daar hadden we zelf ook al aan gedach, niet zozeer dat hij hoogbegaaft is maar wel dat hij slimmer i s en daar dan misschien ook wel last van heeft.

we hebben nu 3 x een gesprek/onderzoek gehad.
1 keer een intake gesprek met de kinderpsycholoog, 1 x een video observatie en 1 x het eerste deel van het onwikkelings onderzoek.
We hebben allemaal een vragen formulier in moeten vullen ook het kdv en zijn ontwikkeling op moeten schrijven op een vragenlijst.
Aankomende dinsdag gaan ze weer een video observatie doen, maar dan op het kinderdagverblijf.

Ze hebben wel al gezecht dat hij wel heel veel weg heeft van ADHD. En ze vinden hem zo slim.
We wachten rustig af, meer kunnen we nu niet doen.
We hebben nu wel het boek "Geef me de vijf" dat is een boek met opvoedings tips en methoden voor kinderen met autisme en ADHD. en ik moet zeggen dat het wel beter gaat dan het eerst ging.
Als je bijvoorbeeld zegt ruim je speelgoed op dan doet hij dat niet maar als je zegt "je gaat je speelgoed opruimen, met je handen oppakken en in de kist leggen" dan doet hij dat wel.
OOk benaderen we hem anders dan je normaal zou doen heel kort en zakelijk. bijv. Stefan, Top met gooien. inplaatsvan Ik vind het niet leuk als je gooit en ik wil dat je daarmee ophoud. Dat is te lang en is hij alang weer ergens anders mee bezig.
Als we hem dus zo aanspreken in een winkel ofzo krijg je de meest vreemde blikken.
maar goed het werkt wel.

Gesponsorde inhoud

Het verhaal van Stefan

Het verhaal van Stefan

Re: Het verhaal van Stefan

Re: Het verhaal van Stefan

Re: Het verhaal van Stefan